مشخصات ظاهری گیاه تره : گیاهی پرورش یافته و دارای برگهای نواری شکل، نسبتاً پهن و با غلاف دراز است، از مشخصات دیگر آن این است که قاعده نسبتاً ضخیم آن در داخل پیاز جای دارد.گلهای آن گلی یل سفید رنگ و مجتمع به صورت چتر بزرگ کروی است.

 


قسمت مورد استفاده این گیاه برگ و پیاز کوچک آن است که به حالت خام یا پخته مصرف می شود.
خواص گیاه تره : تره دارای اسانس مرکب از ترکیبات سولفوره است. برگ آن دارای آنزیم های مختلف مانند مالتاز، دکستریناز، انورتاز و امولسین می باشد. در ریشه گیاه نوعی هیدرات کربن وجود دارد که آرابینوز و گالاکتوز از آن نتیجه می شود.

 


تره را از قدیم الایام مصریان، یونانیان و رومیان به مصارف تغذیه می رسانیده اند و چون از سبزی های سهل الهضم است و بعلاوه طعم و بوی آن ملایم تر از سیر و پیاز می باشد، در هر عصریمورد توجه مردم قرار می گرفته است. مصرف آن برای مبتلایان به سوء هاضمه، چاقی، درد مفاصل، نقرس، تصلب شرائن و یبوست دائمی توصیه گردیده است بعلاوه غذای مناسبی برای مبتلایان به تحریک معده و روده است.
تره از سبزیهای مدر و بسیار مفید است. اثر خلط آور و نرم کننده به نحو قاطع دارد. سوپ آن حبس البول ( عدم دفع ادرار )، آب آوردن انساج و سنگ کلیه را درمان می کند. در موارد گرفتگی صدا، گریپ، سرفه، ورم گلو و نای و به طور کلی تمام حالات التهابی حاد و مزمن دستگاه تنفس، سیاه سرفه و غیره اگر سوپ و شربت آن مصرف شود اثرات درخشان به ظهور می رساند. در ضمن این گیاه دارای پتاسیم فراوان می باشد و خوردن آن برای کسانی که دچار کمبود پتاسیم می باشند مؤثر است.

 


در استعمال خارجی اگر تره به محل گزیدگی زنبور یا زنبورعسل مالش داده شود درد را تسکین می دهد. تره پخته شده در شیر را معمولاً به صورت ضماد بر روی اولسرهای چرکین یا در آماس های رماتیسمی یا نقرسی یا لمباگوها جهت تسکین و بهبود بیماری اثر می دهند. تره پخته شده در زیر خاکستر موجب سرباز کردن دمل ها، آبسه ها و Panaris می شود؛ برای این کار می توان شیره تره را در آرد وارد کرده به صورت خمیری درآورد و یا آن را با قسمت نرم درون نان مالش داد و سپس بر روی دمل یا آبسه اثر داد. تنقیه جوشانده تره بهترین نرم کننده است و در رفع امتلاء روده بزرگ بسیار نافع می باشد.